No Frost

          No Frost albo inaczej system bezszronowy to mechanizm montowany w lodówkach oraz zamrażarkach, zarówno wolnostojących jak również do zabudowy. Obecnie gama dostępnych modeli z tym systemem stale się powiększa, jednak mimo coraz większej rozpoznawalności i popularności tego systemu jest on wciąż droższym rozwiązaniem.

          Z technicznego punktu widzenia jest to mechanizm kontrolujący wilgotność w chłodziarce i zamrażarce. Wnętrze (chłodziarki, zamrażarki) jest wentylowane, wilgotne powietrze natomiast trafia do skraplacza. W ten sposób mechanizm No Frost dokonuje „wymiany” powietrza, dzięki czemu powietrze jest zawsze suche, a przez to na ściankach nie gromadzi się szron ani lód.

          Jak to wszystko wygląda w praktyce?

Zalety systemu No Frost:

- nie osadza się szron ani lód, więc nie ma potrzeby rozmrażania chłodziarki ani zamrażarki;

- nie osadza się szron ani lód, więc produkty w zamrażarce „nie zlepiają się” ze sobą, nie ulegają zmrożeniu;

- powietrze jest osuszone, więc przedłuża się czas przechowywania produktów;

- dzięki ciągłej „podmianie” powietrza, nie mieszają się zapachy w chłodziarce;

Wady systemu No Frost:

- trochę większe zużycie energii w porównaniu z tradycyjnymi lodówkami;

- jest trochę głośniejszy niż tradycyjny agregat;

- poprzez ciągłą „podmianę” powietrza produkty szybciej wysychają.

          Obecnie każdy producent lodówek ma w swojej ofercie sprzęt wyposażony w system bezszronowy. Pamiętajcie jednak, że system No Frost oznacza „chłodzenie powietrzem” tak chłodziarki, jak i zamrażarki. Wspominam o tym, ponieważ na rynku istnieje kilka podobnie brzmiących systemów, które jednak oferują chłodzenie bezszronowe jedynie w zamrażarce, natomiast część chłodząca lodówki jest standardowa. Pamiętajcie o to zapytać przy zakupie.

Telewizor

          Można powiedzieć, że telewizor jest na chwilę obecną jednym z najbardziej powszechnych urządzeń domowych. Raczej nikt nie wyobraża sobie życia bez posiadania przynajmniej jednego odbiornika telewizyjnego. Jest to przecież nasze okno na świat. A co zrobić żeby oglądać ten świat w jak najlepszych warunkach?

          Myślę, że pierwszą decyzją powinno być określenie odległości, z jakiej będziemy oglądali telewizor. Pozwoli nam to z kolei określić jego rozmiar.

          Ogólnie przyjmuje się, że optymalny punkt oglądania telewizora to jego przekątna pomnożona przez 2-2,5. Dla przykładu: telewizor o przekątnej 32” (1” = 2,54cm) będzie nam pokazywał optymalny obraz z odległości mniej więcej 1,6 metra (32” x 2,54cm x 2). Posługując się tym samym wzorem dla 42” będzie to ok. 2,15 metra. Oczywiście są to założenia laboratoryjne i do takiego wyliczenia każdy z nas powinien podejść z pewnym dystansem, uwzględniając swoje własne preferencje. Można jednak założyć, że oglądanie telewizora 32” z odległości 5 metrów mija się z celem, podobnie jak 42” z odległości 1 metra.

          Teraz możemy zdecydować o rodzaju telewizora. Telewizory kineskopowe CRT nie są już obecnie produkowane, dlatego skupię się na trzech najbardziej popularnych rodzajach: telewizory plazmowe, telewizory LCD oraz telewizory LED.

          Telewizor plazmowy

          Sama technologia to mikrokapsułki wypełnione gazem (z czasem traci swoje właściwości), do których podłączone jest pole elektryczne, a sama matryca jest podświetlana w miejscach, które wymagają użycia światła w celu pokazania koloru.

          Jest obecnie jednym z tańszych rozwiązań, jeżeli zależy nam na dużym rozmiarze. Są one produkowane w zakresie 37” – 152”. Żaden inny rodzaj nie jest produkowany do tak dużego formatu ze względu na bardzo wysokie koszty produkcji. Pierwsze plazmy charakteryzowały się bardzo dużym poborem prądu oraz krótką (ok.4-5 lat) żywotnością. Obecnie wady te zostały poprawione i ich pobór prądu dorównuje telewizorom LCD, a sama żywotność jest często określana, na co najmniej 60000 roboczo godzin, co odpowiada żywotności popularnych LCD-ków. Nie dajcie się więc złapać na ten argument sprzedawcy, który często będzie chciał wykorzystać w ten sposób waszą niewiedzę. Sam telewizor plazmowy lepiej, w porównaniu z LCD i LED, sprawdzi się w przypadku sygnału o słabej jakości lub też innemu niż Full HD (pełny cyfrowy sygnał oznaczany 1080p). Pokaże nam też najbardziej naturalne kolory. Przy dużych przekątnych jest lepszy od LCD, a przy zastosowaniach profesjonalnych (65” lub większe) nie ma sobie równych. Ma jednak kilka wad: mocno się nagrzewa, można czasem usłyszeć cienkie piszczenie w trakcie pracy, nie powinien być ustawiony w nasłonecznionym miejscu, przy wyświetlaniu jasnych scen można zauważyć migotanie.

          Telewizor LCD

          Matryca jest wykonana z „ciekłego kryształu” i wyświetla nam obraz na zasadzie zmiany polaryzacji światła, spowodowanej zmianą orientacji cząstek ciekłego kryształu pod wpływem działania pola elektrycznego. Sama matryca jest podświetlana lampami fluorescencyjnymi, od tyłu na całej swojej wielkości.

          Najbardziej popularny na naszym rynku telewizor. Jest produkowany w rozmiarach od 15” do 65”. Potrafi pokazać ostry obraz pod warunkiem podłączenia dobrego (Full HD, HD Ready), cyfrowego sygnału. Prawie nie emitują ciepła, nie występuje też migotanie obrazu. Często jednak pokazuje nienaturalne (blade lub przejaskrawione) kolory. Mają też problemy z pokazaniem naturalnej czerni. Dodatkowo kiepsko wyświetlają obraz, gdy patrzymy pod dużym kątem.

          Telewizor LED 

          Są to telewizory LCD, a jedyną różnicą jest sposób podświetlania matrycy. Jest ona podświetlana diodami LED ułożonymi nie na całej matrycy, lecz po lewej i prawej, góra dół, w narożnikach telewizora lub dookoła (ramowe podświetlanie).

          Obecnie telewizory LED należą do najdroższych na rynku. Ich parametry są jednak zdecydowanie lepsze niż poprzedników. Mogą pokazać bardzo ostry obraz i zapewniają najlepsze odwzorowanie kolorów (nie chodzi tu o ich naturalność, lecz głębie barw). Zużywają najmniej prądu w porównaniu z poprzednikami. Ich żywotność jest określana na 100000 roboczo godzin. Przy podłączeniu urządzeń emitujących sygnał Full HD (1080p) ich obraz jest nieporównywalny z żadnym innym.

          Postaram się teraz przybliżyć kilka najważniejszych parametrów (funkcji) montowanych w telewizorach, które wszyscy znamy z nazwy, ale nie każdy wie do końca jak to działa i czy jest potrzebne.

- rozdzielczość Full HD (1920x1080) (1080p) – najlepsza na chwilę obecną wysoka jakość obrazu (szczegóły, kolory), możliwa do osiągnięcia na odtwarzaczach Blu-Ray lub z dysku twardego komputera. Stacje Telewizyjne HD emitują sygnał 1080i czyli z tzw. przeplotem (odrobinę gorszy niż 1080p);

- telewizor HD Ready – telewizor przystosowany do odbioru obrazów cyfrowych, najczęściej posiada niższą rozdzielczość (1366x768), nie oznacza to, że będzie miał gorszy obraz. Przy dużej przekątnej, niższej rozdzielczości i słabszym sygnale będzie prezentował się nawet lepiej;

- czas reakcji matrycy – w skrócie jest to czas, jaki potrzebuje piksel na zapalenie się i całkowite wygaśnięcie, parametr ten odpowiada za płynny obraz i brak efektu smużenia przy szybko poruszających się obiektach (np. lecąca piłka), powinien być na poziomie 4 ms (milisekund);

- odświeżanie obrazu – częstość odświeżania obrazu w ciągu sekundy, współpracuje z czasem reakcji matrycy, może być 100, 200 lub 600Hz (obraz jest odświeżany 100, 200 lub 600 razy na sekundę), proponuje jednak nie skupiać się na 600Hz gdyż ludzkie oko widzi różnicę jedynie do około 200Hz tak więc jest to zabieg marketingowy/kosmetyczny;

- jasność ekranu – istotna przede wszystkim w telewizorach LCD, im wyższa tym lepiej, odpowiada za nasycenie barw telewizora;

- kąt oglądania – umożliwia oglądanie telewizora i zapewnia zawsze taką samą jakoś obrazu bez względu na to, z której strony patrzymy (góra, dół, lewa, prawa), najlepiej więcej niż 175 stopni;

- kontrast – dotyczy przede wszystkim LCD, różnica między najjaśniejszą bielą i najciemniejszą czernią, nie ma tu usystematyzowanej jednostki pomiaru, im wyższy tym lepiej;

- zaawansowane korektory obrazu – mają na celu poprawę jakości obrazu (kontrastu, nasycenia, ostrości), każdy producent ma na tą technologię swoja nazwę: XD Engine, Bravia Engine, Hyper Real Engine itp.

- tuner DVB-T (Mpeg 4) – tuner naziemnej telewizji cyfrowej umożliwiający odbieranie audycji naziemnych w standardzie HD, podobno wszystkie stacje telewizyjne mają przejść na ten system i odbiorniki bez niego będą musiały zostać podłączone do urządzeń emitujących taki sygnał.

          Obecne telewizory pozwalają nie tylko Cieszyc się odbiorem wysokiej jakości telewizji, ale ze względu na zamontowane wejścia umożliwiają wykorzystanie odbiornika również do innych zadań. Poniżej krótki opis możliwości:

- wejście USB – pozwala na podłączenie urządzenia zewnętrznego (aparat cyfrowy, pen driver czy dysk przenośny) i umożliwia oglądanie zdjęć lub słuchanie muzyki za pomocą telewizora. Obecnie są już modele, które umożliwiają odtwarzanie filmów bezpośrednio z dysku zewnętrznego, jeżeli będzie nagrany w odpowiednim formacie;

- czytnik kart pamięci – pozwala oglądać zdjęcia z aparatów cyfrowych lub telefonów komórkowych bezpośrednio na telewizorze;

- wejście internetowe – pozwala na przeglądanie stron Internetu bezpośrednio na telewizorze;

- złącze HDMI – multimedialny interfejs wysokiej rozdzielczości, złącze do transmisji najlepszej jakości obrazu i dźwięku;

- złącze PC – umożliwia wykorzystanie telewizora jako monitora komputerowego;

- złącze SCART – popularne Euro-złacze, pozwala na podłączanie większości urządzeń, transmituje obraz i dźwięk;

- złącze Component – złącze analogowe, rozbija sygnał na podstawowe kolory (czerwony, zielny i niebieski), dzięki czemu uzyskujemy obraz wysokiej rozdzielczości;

- złącze S-Video – najprostsze łącze do przesyłania obrazu;

          Postarałem się przybliżyć rodzaje telewizorów oraz ich parametry i funkcje. Jest to jednak zbiór jedynie najważniejszych elementów, którymi powinniście się kierować przy wyborze telewizora. Na chwile obecna jest to jedna z najdynamiczniej rozwijających się i zarazem zmieniających branż, dlatego nie sposób określić większej lub mniejszej przydatności tych nowinek technicznych. Mam zatem nadzieję, że posiadając powyższą wiedzę będziecie w stanie „zmierzyć się” z problemem zakupu telewizora.

Prostownica

          Typowo damskie urządzenie. Przeznaczone do stylizacji włosów, a przede wszystkim do ich prostowania dzięki wysokiej temperaturze. Dzisiejsze prostownice "potrafią" także włosy zakręcić.

          Prostownica jest dość prostym i niewielkim urządzeniem jednakże jest kilka składowych, które musimy wziąć pod uwagę aby wybrać tę najlepszą dla nas:

- moc prostownicy - decyduje ona o szybkości nagrzewania się płytek prostownicy i pozwala na lepszą kontrolę nad zachowaniem temperatury;

- temperatura / regulacja temperatury - chyba najważniejszy parametr ponieważ wpływa na włosy, na to czy przypadkiem się nie zniszczą (przypalą) albo czy uda nam się je poprawnie ułożyć. W prostownicy wymagana jest regulacja temperatury, gdyż dzięki niej mamy kontrolę nad naszymi włosami. Cieńsze będą wymagały niższej aby nie została uszkodzona ich struktura, z kolei grube lub kręcone wymagają wyższej aby uporać się z ich modelingiem. Zakres temperatury zależy od mocy prostownicy i najczęściej mieści się w przedziale 100 do nawet 230 stopni. Jak widać rozbierzność jest szeroka więc pilnie zwracajcie uwagę na ten parametr;

- rodzaj płytek:

          - ceramiczne - najpopularniejsza z prostownic, równomiernie się nagrzewają, ma śliską powłokę co ułatwia prostowanie;

          - teflonowe - zabezpiecza przed przywieraniem włosa oraz przed wysoką temperaturą, jest niestety podatna na zarysowania i nierównomiernie się nagrzewa;

          - tytanowe - duża wytrzymałość na zarysowania i uszkodzenia, dobrze wygładzają włosy grube i kręcone ale ich powierzchnia nie jest zbyt śliska;

          - turmalinowe - jonizuje włosy dzięki czemu nie elektryzują się one, zamyka łuskę włosa chroniąc przed uszkodzeniem, podatna na zarysowania;

          - lustrzane - nadaje włosom "blask", bardzo łatwo się nią prostuje ze względu na sliską powierzchnię;

          - diamentowe - wytrzymała na zarysowania i upadki, dobrze radzi sobie z grubymi bądź kręconymi włosami.

          To były najistotniejsze cechy prostownicy. Oprócz nich możemy się spotkać z dodatkowymi możliwościami:

- jonizacja  - zapobiega elektryzowaniu się włosów i zamyka łuskę włosa;

- ultradźwięki - prostownica drga dzięki czemu równomiernie rozkłada włosy podczas prostowania;

- podczerwień - zapewnia równomierne nagrzewanie płytek prostownicy;

- para wodna - rozluźnia strukturę włosa i zabezpiecza go przed uszkodzeniem;

- grzebień - jest umieszczony po bokach prostownicy, ułatwia rozczesywanie i układanie włosów;

- wymienne wkłady - możemy wtedy mieć karbownicę lub falownicę.

          Myślę, że "uzbrojeni" w powyższą wiedzę, nawet Panowie zakupią odpowiedni prezent dla swoich Pań.

Golarka

          Golarki to jedne z nielicznych urządzeń zdominowanych prawie w całości w sprzęt dla mężczyzn. Ich zadaniem jest szybkie przycinanie włosów przy ich nasadzie. Niby prosta sprawa ale skąd więc taka różnorodność dostępnych modeli?

          Podstawowa sprawa, przy wyborze golarki, to rodzaj głowicy golącej. Pod tym względem golarki dzielimy na: golarki siatkowe oraz golarki głowicowe.


- golarki siatkowe - głowica takiej golarki składa się z zewnętrznej siatki oraz umieszczonych pod nią ostrz golących. Możemy tu spotkać głowice z pojedynczą siatką (są to najprostsze modele), podwójną siatką oraz podwójną siatką z dodaną pomiędzy ostrzami tzw. dogalarką. Sama siatka również nie jest jednolita. Może ona mieć otworki tej samej wielkości ułożone w równych rzędach lub też wiele nierególarnie ułożonych otworków o różnorodnym kształcie. Liczba siatek, obecność dogalarki oraz rodzaj samej siatki mają odpowiadać za dokładność i komfort golenia. Ten rodzaj golarek jest najbardziej odpowiedni dla zarostu średniego i twardego ze względu na dużą wytrzymałość ostrzy. To jedyny rodzaj golarek, które są dostępne dla kobiet. Wybór jest jednak niewielki.

- golarki głowicowe - głowica goląca takiej golarki składa się z 2 lub 3 małych, okrągłych głowic. Zdażają się golarki z 4 głowicami ale są one bardzo mało popularne. Podobnie jak przy golarce siatkowej, tak i tutaj zewnętrzna osłona głowicy może mieć regularnie ułożone otworki o jednolitym kształcie, jak również ułożone nierególarnie i posiadające różnorodny kształt. Liczba głowic oraz kształt otworków odpowiadają za dokładność golenia. Ten rodzaj golarek jest najbardziej odpowiedni dla miękkiego zarostu.

          Każda, z powyżej wymienionych rodzajów golarek, powinna być wyposażona w trymer do przycinania baków, wąsów oraz brody. Warto zwrócić na to uwagę gdyż nie wszystkie golarki posiadają trymer, a jest on bardzo przydatny.

          Akumulatorowa czy sieciowa? Rodzaj zasilania zależny jest już od nas samych. Golarka akumulatorowa, naładowana do pełna może pracować ciagle, średnio 45-60 minut. Nie plącze nam się wtedy kabel zasilający ale może się zdażyć, że wyłączy nam się w trakcie golenia. Tak więc zwacajcie uwagę na kontrolkę wyładowania gdyż nie wszystkie golarki ją posiadają. Są one też trochę cięższe. Golarka sieciowa jest lżejszą i tańszą opcją.

          Cała głowica golarki może być zamontowana na stałe lub poruszać się w różnych kierunkach, w zależności od modelu. Może to być ruch samych głowic golących lub też całego ich korpusu, a także jednego i drugiego jednocześnie. Podobnie jak przy rodzaju otworów w głowicy, również ten mechanizm ma nam zapewnić jak najdokładniejsze golenie.

         

          Konserwacja takich maszynek jest dość prosta. Głowicę, siatki i same ostrza można łatwo zdemontować. Najlepiej po każdym goleniu wysypać zgolone włoski, a ostrza i głowicę przeczyścić specjalnym pędzelkiem, który powinien być w zestawie razem z golarką. Od czasu do czasu należało by przetrzeć ostrza specjalnym płynem, który konserwuje i zabezpiecza przed korozją. Niektóre golarki posiadają mozliwość mycia pod bierzącą wodą ale wtedy tymbardziej zalecane by było użycie takiego płynu. Wysokie modele są wyposażone w specjalną podstawkę która umożliwia samoczynne mycie przy pomocy specjalnego płynu.

          Na koniec wymiana głowic wraz z ostrzami. Żywotność ostrzy jest zależna od eksploatacji oraz rodzaju zarostu ale średnio jest to 1,5-3 lata. Jeżeli będziemy już musieli wymieniać głowicę to cały komplet może nas wynieść średnio ok.60-150zł.

Żelazko

          Żelazko służy do prasowania zagniecionych ubrań dzięki wysokiej temperaturze. To wiemy wszyscy. W dzisiejszych czasach producenci prześcigają się oferując nam różnorodne kształty stopy żelazka, materiały z których jest ona wykonana i funkcje dodatkowe. Ale na jakie żelazko się zdecydować aby prasowanie było najłatwiejsze?

          Na to pytanie nie da się jednoznacznie odpowiedzieć gdyż każdy z nas posiada inne preferencje określające "łatwość" prasowanie i czego innego oczekuje od żelazka. Są jednak parametry i wyposażenie, które każde dobre żelazko powinno posiadać.

          Podstawowym parametrem żelazka jest jego moc. Na rynku spotykamy żelazka, które w większości oferują nam moc w zakresie 1800 - 2500W. Obowiązuje tu prosta zasada: żelazko powinno mieć jak największą moc. Decydując się na zakup absolutne minimum to 2000W, a najlepiej aby moc żelazka wynosiła w okolicach 2400W. Po co tak dużo? Wyższa moc żelazka zapewnia kilka bardzo ważnych cech:

- szybkie nagrzewanie;
- możliwość rozprasowania nawet mocno zagniecionych ubrań bez konieczności kilkukrotnego poprawiania;
- stabilne utrzymanie temperatury prasowania.
          Następny "parametr" to stopa żelazka, chodzi tu o materiał z jakiego jest wykonana. Obecnie w zasadzie każdy z producentów ma opatentowany pewien rodzaj stopy, który uważa za najlepszy. Oczywiście trzeba na to spojrzeć realnie. Nie ma stopy idealnej ale każda zapewnia pewne unikalne cechy.
- stopa ceramiczna - jest odporna na zarysowania, zapobiega przypalaniu prasowanych tkanin;
- stopa teflonowa - zapewnia dobry poślizg i jest odporna na przywieranie tkanin, nie nabłyszcza tkanin ale łatwo się zarysowuje;
- stopa szafirowa - posiada bardzo dużą odporność na zarysowania i zapewnia dobry poślizg;
- stopa stalowa - zapewnia dobry poślizg ale ciężko się ją czyści
          Wymienione powyżej materiały stóp żelazek to tylko kilka najbardziej popularnych. Obecnie producenci często łączą materiały ze sobą aby uzyskać zalety każdego z nich.
          Oprócz materiału z jakiego wykonana jest stopa żelazka, warto zwrócić uwagę na jej kształt oraz grubość. Najlepszym połączeniem będzie tu "cienka" stopa z "ostrym" czubkiem, gdyż zapewni nam dotarcie do każdego miejsca na prasowanej tkaninie (wokół guzików, pod kołnierzykiem itp) oraz z tyłem wyprofilowanym tak jak przód, zapewni nam to swobodne prasowanie bez obawy, że poruszając się żelazkiem do tyłu, pociągniemy tkaninę ze sobą.

          Powyżej starałem się wymienić "parametry podstawowe", które powinny charakteryzować żelazko. Teraz czas na funkcje dodatkowe zależne od ceny i modelu. Nie zawsze są one tanie ale potrafią ułatwić nasze prasowanie oraz konserwację żelazka:
- samoczyszczenie (Self Clean) - żelazko samoczynnie usuwa kamień zgromadzony w zbiorniku. Wlewamy do pełna wody, ustawiamy najwyższą temperaturę, odłączamy żelazko i przytrzymujemy specjalny przycisk. Teraz żelazko dzięki uderzeniom pary usunie zgromadzony kamień;
- wkład antywapienny - oczyszcza wodę z osadów wapnia, trzeba go co jakiś czas czyścić i wymieniać;
- strażak (Auto-Shut off) - nie używane żelazko, podłączone do prądu samoczynnie wyłączy się po określonym czasie. Funkcja ta działa w każdym położeniu żelazka czyli w momencie gdy zostanie pozostawione na stojąco, na leżąco, bądź przewróci się;
- regulacja strumienia pary  - wyrzut pary posiada w zasadzie każde żelazko. Im większy tym lepiej. Regulacja pozwala na sterowanie mocą wyrzutu pary aby jak najdokładniej dostosować go do prasowanej tkaniny;
- dodatkowe uderzenie pary - pozwala na jednokrotne, wymuszone wypuszczenie pary; przydaje się przy rozprasowywaniu mocno zagniecionych tkanin;
- blokada kapania - zapobiega skraplaniu się pary wodnej, dzięki temu nie będzie mokrych plam na ubraniach;
- prasowanie w pionie - pozwala na "uprasowanie" czy też odświerzenie np firanek lub powieszonych ubrań (płaszcze) bez ich zdejmowania.

          Wszystkie powyżej wymienione funkcje oraz rodzaje stóp można spotkać w spotykanych w naszych sklepach żelazkach parowych (najbardziej popularne). Oprócz nich natkniemy się także na żelazka systemowe i turystyczne:

- żelazka turystyczne - miniaturki żelazek parowych, przystosowane do podróży. Charakteryzują się małymi gabarytami oraz małą mocą przez co pobierają niewiele prądu;

- żelazka systemowe - są wyposażone w stację parową. Jest w niej wbudowany duży (ok. 1 litra) pojemnik na wodę. Żelazka te wytwarzają ciągły strumień pary zwykle o dużej mocy. Pozwalają na długie, ciągłe prasowanie nawet do 1,5 godziny.

        

 Mam nadzieję, że po zestawieniu powyższych informacji uda się wam wybrać żelazko dla siebie.

Kuchenka mikrofalowa

          Kuchenka mikrofalowa służy do podgrzewania lub odgrzewania potraw przy zastosowaniu mikrofal. Dzięki takiemu urządzeniu będziemy mogli szybko (3-5 minut) przygotować potrawy typu pizza itp. Należy jednak pamiętać, że bez względu na możliwe funkcje kuchenka mikrofalowa nigdy nie zastąpi nam piekarnika. Dodatkowo potrawy w niej przygotowane nie należą do najzdrowszych.

          Decydując się na zakup powinniśmy najpierw zastanowić do czego będzie nam potrzebna kuchenka mikrofalowa i ile możemy na jej zakup przeznaczyć. Cena ma spore znaczenie gdyż decyduje o wyposażeniu i rodzaju kuchenki. Kuchenki mikrofalowe wolnostojące można kupić już od ok. 150zł podczas gdy modele do zabudowy zaczynają się od ok. 500zł, a górna granica to nawet 4000-5000zł.

          Najprostsze kuchenki mikrofalowe będą posiadały mechaniczny programator (dwa pokrętła, z których jednym wybieramy moc mikrofal, a drugim czas działania), a za ich pomocą będziemy mogli podgrzać lub rozmrozić potrawę. Jeżeli zdecydujemy się dołożyć kilkadziesiąt (kilkaset) złotych do ceny możemy liczyć na następujące wyposażenie dodatkowe:

- grill kwarcowy - jest on umieszczony wewnątrz kuchenki i charakteryzuje się szybkim nagrzewaniem, dzięki niemu możemy szybciej przygotować potrawy lub też opiec ich górną część;

- programator elektroniczny - pozwala na dokładne ustawienie czasu działania kuchenki, oferuje również różne programy dodatkowe jak np. automatyczny program gotowania, który sam dobiera czas gotowania, kombinację grilla i mikrofal w zależności od potrawy czy programy zależne od wagi potrawy;

- termoobieg z grzałką - pozwala na przygotowanie chrupkich i elegancko zarumienionych potraw oraz zapewnia im bardzo dobre warunki przygotowania;

- Talerz Crisp - rozgrzewa się do 200 stopni i pozwala na uzyskanie zarumienienia chrupkości od spodu potrawy;

- gotowanie na parze - pozwala na przygotowanie potraw gotowanych na parze.

          Wielkość (pojemność) kuchenki mikrofalowej jest różna i w przypadku najprostszych modeli wynosi 17 litrów, a w przypadku droższych modeli może sięgać 26 litrów. Podobnie jest z mocą mikrofal oraz grilla. Moc mikrofal to przeciętnie 700-1000W natomiast grilla 800-1350W. Jej wysokość nie ma dużego znaczenia, pozwoli nam co najwyżej na szybsze przygotowanie potraw.

          Producenci kuchenek mikrofalowych muszą nadążać za producentami kuchni i innych urządzeń kuchennych stąd możemy liczyć na szeroką paletę zarówno wzorów jak i kolorów. Najbardziej popularne są białe oraz srebrne. Warto tu zdecydować się na srebrne ze stali nierdzewnej gdyż malowane mogą, z biegiem czasu, się wytrzeć.

          Pamiętać należy również, że kuchenki mikrofalowe należą do dość prądożernych urządzeń.

          Wolnostąjąca czy do zabudowy? Różnic w wyposażeniu nie będzie. Jedyna różnica to mozliwość innej aranżacji tych urządzeń co i cena.

Zamrażarka

Jeżeli mamy potrzebę przechowywania dużej ilości żywności w niskiej (ujemnej) temperaturze, standardowa zamrażarka w chłodziarce może okazać się za mała. Być może warto się wtedy zastanowić nad zakupem klasycznej zamrażarki.

Wybór nie będzie tutaj duży. Na początek musimy się zdecydować na rodzaj zamrażarki, a dostępne mamy dwa: zamrażarka skrzyniowa oraz zamrażarka szufladowa.
          Zamrażarka skrzyniowa jest skonstruowana w prostu sposób. Możemy ją porównać do skrzyni z otwieraną górna klapą. W zdecydowanej większości mamy tu do dyspozycji tylko jedna, dużą komorę mrożącą, najczęściej bez żadnych ścianek dzielących itp. Jedyne na co możemy liczyć to najczęściej 1, 2 lub 3 kosze podwieszane w górnej części komory. Segregacja produktów jest tu prawie niemożliwa, tak więc wszystko co wrzucimy może nam się zbić w jeden twardy kamień.  Pojemność takiej zamrażarki to najczęściej przedział między 100 a 500 litrów. Ten rodzaj zamrażarek zajmuje dużo miejsca jeżeli zdecydujemy się na większą pojemność. Dla przykładu:
- najmniejsze zamrażarki skrzyniowe będą miały szerokość ok. 56cm i głębokość ok. 53cm;
- podczas gdy największe to szerokość nawet ok. 150cm i głębokość ok. 65cm.
Ze względu na swoje wymiary są one raczej odpowiednie dla lokali gastronomicznych lub tez osób dysponujących dużą ilością miejsca np w piwnicy.
          Zamrażarka szufladowa ma kształt i wymiary lodówki. Wewnątrz, w zależności od wysokości, znajdują się szuflady, najczęściej wysuwane, w ilości od 3 do 9 sztuk. Zdaża się, iż niektóre górne szuflady mogą być uchylne. Na wyposażeniu niektórych zamrażarek szufladowych będą tzw akumulatory zimna. Mogą one mieć dwojakie zastosowanie. Pierwsze to ochrona przed rozmrożeniem np w przypadku braku prądu (dzięki nim zamrażarka dłużej zachowa swoją temperaturę), druga to używanie ich na rodzinnych piknikach jako wkładów do przenośnych coolerów. Pojemność takich zamrażarek jest zależna od ich wysokości i są to:
- dla najmniejszych o wysokości 85cm i szerokości 55-60cm to ok. 100 litrów;
- dla największych o wysokości 180cm i szerokości60cm to ok. 260 litrów.
Są one zdecydowanie wygodniejsze jeżeli chodzi o segregacje produktów i dostępność do nich. Ich przeznaczenie to raczej miejskie gospodarstwa domowe.

Oba rodzaje zamrażarek mogą być zasilane standardowym agregatem lub być w systemie No Frost. Standardowy agregat zapewnia cichszą prace ale wymaga rozmrożenia raz na jakiś czas. Jest jednak tańszym rozwiązaniem. System No Frost jest trochę głośniejszy ale nie wymaga żadnego rozmrażania i zapewnia dłuższe przechowywanie mrożonej żywności. Zamrażarki te są jednak droższe.

Warto też zwrócić uwagę na klasę mrożenia. Oznacza się ją poprzez liczbę gwiazdek , gdzie każda gwiazdka oznacza kolejne -6 stopni. Całkowitą, maksymalną temperaturę mrożenia obliczamy według wzoru: wyjściowa temperatura -8 stopni plus liczba gwiazdek. Maksymalna liczba gwiazdek to 4, a więc temperatura -32 stopnie. W takiej temperaturze żywność można przechowywać nawet do roku czasu.

Wreszcie czas na pobór energii. Zamrażarka pracuje 24 godziny na dobę tak więc warto zakupić jakiś oszczędny model. Podobnie jak w przypadku lodówek, najbardziej oszczędna klasa to A++, jest też jednocześnie najdroższa więc warto zastanowić się nad klasą A+ oraz A. Roczne zużycie energii zależy od pojemności całkowitej zamrażarki oraz nastawionej temperatury. Zużycie energii dla zamrażarki ok. 220 litrów w klasie A+ to około 210 kWh.

Okap kuchenny

Zadaniem okapu kuchennego jest oczyszczanie powietrza z zapachów oraz oparów, które pojawiają się w trakcie gotowania, smażenia czy pieczenia. Wyposażony w odpowiednie filtry może usuwać wilgoć oraz drobinki tłuszczu z powietrza.

Zanim zdecydujemy się na jeden z dostępnych na rynku okapów musimy odpowiedzieć sobie na dwa pytania.
          Po pierwsze: jaka szerokość? Szerokość okapu powinna być równa, a najlepiej większa niż szerokość kuchenki lub płyty do zabudowy nad którą będzie wisiał. Dlaczego szersza? Szerokość okapu np 60cm jest liczona od brzegu do brzegu obudowy okapu. Powierzchnia, którą okap "zbiera" opary jest mniejsza o średnio 10-15cm bo taka jest wewnętrzna strona odpowiedzialna za pochłanianie.
          Po drugie: charakter pracy? Okap może pracować jako wyciąg lub jako pochłaniacz. Praca jako wyciąg oznacza że będzie podłączony do kanału wentylacyjnego i wszystko będzie odprowadzane na zewnątrz. Praca jako pochłaniacz to tzw tryb zamknięty. Okap nie jest podłączony wtedy do wentylacji i powinien być wyposażony w specjale filtry (np. węglowe) pochłaniające tłuszcz oraz zapachy. Pobrane powietrze przechodzi przez nie i powraca do kuchni.

Teraz możemy zastanowić się nad rodzajem okapu.

Okap kominowy jest najpopularniejszym rodzajem. Jego podstawowe rozmiary szerokości to 50, 60 oraz 90cm. Okapy te są montowane bezpośrednio do ściany, najczęściej między szafkami. Posiadają komin maskujący, wewnątrz którego umieszcza się przewód odprowadzający podłączony do wentylacji. Ich moc wyciągu to najczęściej 450-500 metrów sześciennych. Są przystępne cenowo i oferują największą gamę wzorów (stal nierdzewna, szkło, drewno). Potrzebują jednak trochę miejsca na zamontowanie.

Okap podszafkowy jest równie popularny jak poprzednik. Jego wymiary szerokości to 50 oraz 60cm. Jest on montowany bezpośrednio pod szafką znajdującą się nad kuchenka lub płytą grzejną. Inny jego model to okap teleskopowy, który montowany jest wewnątrz szafki. Oba modele najczęściej służą jako pochłaniacze ale mają możliwość podłączenia ich do wentylacji. Ich moc wyciagu to ok. 300-350 metrów sześciennych. Są najtańsze spośród wszystkich okapów i potrzebuja stosunkowo niewiele miejsca. Nie oferują jednak tak szerokich możliwości wyboru. Co najwyżej możemy tu zdecydować o kolorze.

Okap wyspowy jest specyficznym rodzajem montowanym do sufitu w dowolnym miejscu kuchni, najczęściej nad wyspą na której znajduje się płyta grzejna. Posiadają elegancki komin w kolorze całego okapu. Mają najróżniejsze kształty (okrągłe, owalne, prostokątne, kwadratowe i nieregularne). Ich moc to najczęściej 600-800 metrów sześciennych. Oszczędzają miejsce w kuchni, są jednak drogie.

Okap sufitowy są montowane bezpośrednio do sufitu. Nie posiadają komina i są stylizowane na lampy. Są zawsze sterowane za pomocą pilota. Najpiękniej się prezentują ale są najdroższe ze wszystkich.

Wszystkie te wymienione rodzaje okapów mogą być wyposażone w poniższe dodatkowe funkcje:
- timer - można nastawić czas zakończenia pracy;
- system wyciszający - specjalne wkłady mogą obniżyć poziom hałasu o około 25%;
- sensor zapachu - okap sam się uruchomi jeżeli wykryje powiększony poziom wilgotności;
- zawór cofania - jest to "klapka", która zabezpiecza przed cofaniem się powietrza z przewodu wentylacyjnego.

Na koniec jeszcze dwa drobiazgi. Zwracajcie uwagę na poziom hałasu okapu. Dla każdego z nas poziom akceptowalny będzie inny ale z regóły najbardziej optymalny to 50dB. Głośność okapów zawiera się najczęściej w przedziale 35-65dB. Istotne znaczenie może mieć też oświetlenie. W okapach kominowych lub podszafkowych mogą to być zwykłe żarówki natomiast w pozostałych typach powinno to byc oświetlenie halogenowe. Daje światło o większym natężeniu i bardziej elegancko oświetla nasze miejsce przygotowywania posiłków.

Ekspres do kawy

Obecnie na rynku występuje mnóstwo różnych ekspresów do kawy: są mniejsze i większe, parzące kawę często herbatę, a przede wszystkim są mocno zróżnicowane cenowo. Jednakże ich podstawowy podział to ekspresy ciśnieniowe oraz przelewowe i każdy rodzaj charakteryzuje się innymi zaletami.

Ekspresy przelewowe działają na bardzo prostej zasadzie. W tylnej części ekspresu znajduje się zbiornik na wodę pojemności ok. 1,5 litra. Z tego pojemnika woda trafia do komory grzewczej gdzie jest zagotowywana, a następnie przelewa się przez pojemnik z kawą (kawa należy zmielić i umieścić tu w specjalnym filtrze, najczęściej papierowym, rozmiar 2 lub 4; występują również modele z plastikową siateczką) i od razu trafia do dzbanka lub kubka, w zależności od modelu ekspresu. Jednorazowo jesteśmy w stanie przygotować ok. 6-8 filiżanek kawy. Temperaturę kawy, po zaparzeniu, utrzymuje specjalna, metalowa płytka grzejna, na której stoi naczynie z kawą. Niektóre ekspresy są wyposażone w specjalny dzbanek-termos, dzięki któremu możemy zabrać kawę ze sobą. Utrzymuje on temperaturę do kilku godzin. Obsługa takiego ekspresu jest prosta i polega w zasadzie na wsypaniu zmielonej kawy, wlaniu wody i włączeniu ekspresu. Po zaparzeniu należy wyrzucić filtr z kawą, a jeśli jest plastikowy to po prostu umyć.

Ekspresy ciśnieniowe działają trochę inaczej. Woda, ze zbiornika (max. ok. 2,5 litra),  jest wtłaczana do pojemnika z kawą pod dużym ciśnieniem, a powstała w ten sposób kawa trafia prosto do filiżanki. Ekspresy tego rodzaju są najczęściej większych gabarytów przez dodatkowe wyposażenie, które posiadają. Zbiornik na wodę może być wyposażony w filtr, dzięki czemu możemy używać wody prosto z kranu. W modelach automatycznych jest zamontowany pojemnik na kawę wyposażony w młynek posiadający możliwość regulacji grubości zmielenia kawy. Taki ekspres posiada wtedy także pojemnik na zużytą kawę gdzie, po zaparzeniu, umieszczane są fusy w formie zbitej "pastylki". W modelach ręcznych musimy sami umieścić zmieloną kawę w specjalnej łyżce. Może ona posiadać dwa rodzaje sitek: płytsze i głębsze. Pozwala to na przygotowanie kawy lżejszej lub mocniejszej ale maksymalnie dwóch filiżanek. Bardziej rozbudowane modele są w pełni zautomatyzowane i za pomocą jednego przycisku możemy zaparzyć wybrany rodzaj kawy (espresso, capuccino itp.) Posiadają one również dyszę do spieniania mleka pod wpływem gorącej pary, często również na wyposażeniu jest osobny pojemnik na mleko.

Obecnie dostępne są również ekspresy ciśnieniowe na tzw kapsułki. Ich obsługa polega na wlaniu wody i umieszczeniu w podajniku kapsułki z odpowiednim rodzajem kawy (espresso, capuccino, latte i inne). Są bardzo proste w obsłudze i utrzymaniu w czystości, a dodatkowo mają bardzo elegancki wygląd. Należy jednak pamiętać, że jedna kapsułka to jedna filiżanka kawy (często nawet dwie kapsułki skłądają się najedną kawę). Koszt takiego opakowania kapsułek (można zrobić z niego 10 lub 20 kaw) to ok 20zł.
Różne są parametry techniczne ekspresów. W przypadku ekspresów przelewowych najważniejsza jest moc grzałki. Większa moc zapewnia szybsze przygotowanie kawy. Waha się ona w przedziale 800-1400W. Najczęściej przygotowanie kawy zajmuje około 10 minut. Moc jest istotna także dla ekspresów ciśnieniowych ale tu dużą rolę odgrywa również poziom ciśnienia, który będzie oddziaływał na kawę. Ciśnienie waha się od ok. 2,5 do 15 barów i zapewnia nam aromat i moc kawy. Im większe będzie ciśnienie maksymalne ekspresu tym mocniejsza kawa i aromat.

Jaki rodzaj ekspresu wybrać? Oto jest pytanie. Poniżej zalety obu rodzajów ekspresów:

ekspres przelewowy:
- niska cena
- prostota obsługi
- mała ilość miejsca
- dzbanki-termosy pozwalające przenosić kawę
- kawa jest parzona w temperaturze ok.95 stopni i ma zdecydowanie lepszy smak iż parzona tradycyjnie

ekspres ciśnieniowy:
- może przygotować wiele różnych rodzajów kaw
- mogą parzyć herbatę
- mają możliwość czyszczenia naczyń pod gorącą parą
- regulacja ilości kaw oraz mocy kawy
- regulacja grubości zmielenia kawy
- możliwość spieniania mleka
- kawa parzona pod ciśnieniem jest zdrowsza i lepiej przyswajana przez organizm

Robot kuchenny

Robot kuchenny zdecydowanie ułatwia pracę w kuchni, uwalniając nas, w zasadzie, od wszystkich czynności związanych z przygotowaniem posiłków. Wybór odpowiedniego urządzenia nie jest prosty, zwłaszcza że występuje wiele rodzajów robotów, a ich funkcje są często bardzo zróżnicowane.

Urządzenie, na które się zdecydujemy, powinno być jak najlepiej dopasowane do naszych potrzeb, tzn. wybieramy je pod kątem możliwych zastosowań dla nas, a nie jak największych możliwości. Im większy będzie wachlarz zastosowań tym oczywiście droższy będzie taki robot. Właśnie dlatego trzeba się zastanowić czy jakiejś funkcji faktycznie potrzebujemy za nim zdecydujemy się na wyższą cenę.

Blendery (stopka blendująca) są to niewielkie urządzenia mieszczące się w szufladzie, służące do przygotowywania koktajli, kremów, deepów, sosów oraz zup. Ich moc mieści się w przedziale od 150 do 600W. Najprostsze z nich są wyposażone jedynie w podstawową końcówkę rozdrabniającą oraz kubek o pojemności 0,5 litra. Bardziej rozbudowane będą miały końcówki do szatkowania, kruszenia lodu, ubijania piany, a nawet tarcze do cięcia w plastry czy mizerii.

Malaksery służą do miksowania z jednoczesnym mieszaniem produktów. Ich główna rola to: rozdrabnianie mięsa, krojenie, ucieranie, szatkowanie, siekanie owoców i warzyw. Posiadają również końcówki do wyrabiania ciasta, ubijania piany oraz kręcenia sosów. Na ich wyposażeniu są najczęściej dwie lub trzy misy różnej wielkości. Dodatkowo niektóre modele mają również kielich koktajlowy do przygotowywania napojów mlecznych, jogurtowych czy shake'a. Moc najczęściej między 500 a 1000W.

Roboty wieloczynnościowe są największe jeżeli chodzi o ich gabaryty i jednocześnie oferują najszerszą paletę funkcji. Oprócz tych wymienionych w przypadku blendera czy malaksera są one często wyposażone w maszynkę do mięsa, wyciskarkę do cytrusów, sokowirówkę, młynki do mielenia nasion oraz przystawki do różnych rodzajów makaronów. Charakteryzują się one również misami o większej pojemności (ok. 3-5 litrów) oraz zdecydowanie większą mocą, od 700 nawet do 2000W.

Oprócz wyposażenia wymienionego powyżej, wielu producentów oferuje również różnorodne akcesoria oraz końcówki dodatkowe. Warto więc również sprawdzić czy robot posiada możliwości rozbudowy aby można było w przyszłości dokupić wymagane końcówki.

Roboty kuchenne charakteryzujące się niższą mocą silnika, posiadają jednocześnie jedną niezmienną prędkość obrotów oraz ewentualnie przycisk pulsacyjny pozwalający na krótko trwałe zwiększenie prędkości. Te, z kolei, z wysoką mocą silnika posiadają regulację obrotów w zależności od wybranej funkcji. Im więcej funkcji posiadają tym więcej poziomów obrotów. Najczęściej jest to 5-6 poziomów. Są one dostosowane do konkretnych funkcji robota oraz pozwalają na większą kontrolę nad przygotowywanymi potrawami. Najwyższe modele posiadają często automatyczny system sterowania (wciskamy odpowiedni przycisk, a urządzenie samo dobiera optymalną prędkość obrotów)

Warto też pamiętać o kilku przydatnych drobiazgach, które ułatwiają obsługę robota:
- podstawa anty poślizgowa - dzięki niej robot będzie stał stabilnie na podłożu, najczęściej występują tu nóżki w postaci przyssawek lub gumowa podstawa;
- zabezpieczenie przed przegrzaniem - robot wyłączy się automatycznie jeżeli silnik będzie potrzebował przerwy od pracy;
- blokada zabezpieczająca przed przypadkowym włączeniem - dopóki odpowiednie części robota nie będą na swoich miejscach, nie będziemy mogli uruchomić robota.

Płyta do zabudowy

Obecnie projektanci, studia mebli kuchennych oraz producenci mebli prześcigają się w pomysłach na wygląd kuchni. Sami potencjalni klienci też mają niebanalne pomysły. Dlatego też producenci płyt do zabudowy musieli się dostosować i dotrzymać im kroku.

Pierwsza sprawa, o której powinniśmy pomyśleć decydując się na zakup płyty to jej wymiary, jak również kształt.
          Mimo bardzo szerokiej gamy kształtów oraz wymiarów, zupełnej dowolności nie mamy. Najbardziej popularne płyty mają szerokość ok. 60cm oraz kształt zbliżony do kwadratu. Z pośród takich modeli będziemy mieli największy wybór. Następne w kolejności to już ok. 70-75cm szerokości i kształt prostokąta. Patrząc na skrajne wartości spotkamy również płyty o szerokości ok. 30cm oraz 90cm. Jeżeli chodzi o głębokość to w większości przypadków, w najgłębszym miejscu płyta powinna mieć ok. 52cm. Wyjątkowo spotkać można w sprzedaży płyty o wymiarach tutaj nie wymienionych.
          Kształt płyty jest bardzo zróżnicowany ale ogólnie prawie zawsze wpisuje się w figury geometryczne. Jak już wspomniałem wcześniej najliczniejsze są płyty prawie kwadratowe oraz prostokątne. Oprócz nich możemy się pokusić o zakup płyty owalnej czy okrągłej. Mniejszy wybór będzie wśród płyt tzw narożnych, które swoim kształtem pozwalają na montaż w narożniku kuchni. Żadko, potykać można płyty o zupełnie nieregularnych kształtach.
          Rozmiar płyty oraz jej kształt będą decydowały o liczbie pól grzejnych, która będzie występowała na takiej płycie. Liczba ta zawiera się pomiędzy 2 a 6 pól grzejnych.

Czas teraz na sprawę najważniejszą, a mianowicie decyzję jakiego rodzaju będzie to płyta. Do wyboru mamy trzy podstawowe rodzaje: gazowa, ceramiczna (elektryczna) oraz indukcyjna (elektryczna).

- płyta gazowa - zasilana gazem, może być wyposażona w zapalarkę (w pokrętle lub w przycisku) oraz w zabezpieczenie przeciw wypływowe gazu. Średnica palników mieści się najczęściej w wartościach 5cm, 7cm oraz 10cm. Dodatkowo mogą również występować palniki o podwójnej lub potrójnej koronie, tzw palniki WOK specjalnie przystosowane do szerokich czy owalnych naczyń o przekroju kuli. Sama płyta może być wykonana ze stali nierdzewnej lub szkła (ceramiki). Kolory najbardziej popularne to inox (stalowy, srebrny), czarny, biały lub odcienie kolorów "retro" - kość słoniowa, beż, antracyt, miedź.
- płyta ceramiczna(witoceramiczna) - zasilana prądem, najlepiej podłączać ją do instalacji trójfazowo ze względu na duży pobór prądu. Moc pojedynczego pola to około 2kW. Średnica pól grzejnych to najczęściej 14cm, 18cm oraz 21cm. Mogą tu występować pola owalne oraz pola okrągłe poszerzane, pojawiły się również pola prostokątne do naczyń o takim kształcie. Pola te mogą być wyposażone w technologię HiLight, która powoduje nagrzewanie pola w około 10 sekund, podczas gdy normalny czas nagrzewania może być sporo dłuższy. Płyty te moga posiadać sterowanie sensorowe lub mechaniczne (pokrętła), wskaźnik ciepła resztkowego (pokazuje czy pole jest nadal gorące) oraz timer, który pozwala sterować praca tych pól. Niektóre modele posiadają również tzw blokadę ustawień chroniącą przed przypadkowym przestawieniem. Sama płyta może mieć frezowane krawędzie lub metalowa ramkę, a jej kolor to najczęściej czarny lub biały.
- płyta indukcyjna - zasilana prądem, najlepiej podłączać ją do instalacji trójfazowo. Technologia indukcji polega na wytwarzaniu ciepła na zasadzie indukcji magnetycznej. Po włączeniu wybranego pola powstaje nad nim pole magnetyczne, które wprawia w mikrodrgania dno naczynia, co prowadzi do wytworzenia ciepła i energii. Proces rozpoczyna się w momencie, gdy na włączonym polu stanie naczynie z ferromagnetycznym dnem. Dlatego aby posiadanie takiej płyty miało sens musimy się wyposażyć w odpowiednie naczynia przystosowane do płyt indukcyjnych. Technologia ta powoduje że ciepło wytwarza się w samym naczyniu, a nie na płycie. Powoduje to oszczędność energii oraz największą szybkość zagotowania ze wszystkich płyt. Dodatkowo płyta pozostaje w zasadzie cały czas chłodna co redukuje do minimum możliwość poparzenia się oraz powoduje, że nic, co wykipi, nie przypali się nam i można to od razu wytrzeć do czysta. Wymiary pól oraz ich kształty będą praktycznie identyczne jak w przypadku płyt ceramicznych z tą różnicą, że na polach o prostokątnym czy kwadratowym kształcie można gotować w kilku naczyniach jednocześnie. Moc pojedynczego pola jest również w okolicy 2kW. Pola mogą być wyposażone w funkcję Booster, która przyspiesza czas grzania o 50%, pozwala więc na jeszcze szybsze zagotowanie potraw. Płyty te mogą posiadać funkcję automatycznego wyrywania naczyń, tak więc jeżeli nie stanie na nich garnek czy patelnia wyłączą się. Sterowanie może być dotykowe-sensorowe lub mechaniczne (pokrętła). Występuje także timer mogący sterować pracą pól oraz blokada ustawień. Sama płyta może mieć frezowane krawędzie lub metalową ramkę, a jej kolor to najczęściej czarny lub biały.
          Występują również połączenia wszystkich tych rodzajów płyt, np. 2 pola indukcyjne+2 ceramiczne, 2 gazowe+2 indukcyjne itp.

Podsumowując:
- płyta gazowa - niska cena, najtańszy koszt jednostki zasilającej (gazu), najtrudniejsza w utrzymaniu czystości;
- płyta ceramiczna - alternatywa dla osób nie posiadających instalacji gazowych w domu, pośrednia cena, najdłuższy czas zagotowania;
- płyta indukcyjna - wysoka cena, najszybszy czas zagotowania, najłatwiejsza w utrzymaniu czystości.

Dobra rada. jeżeli zdecydujecie się na płytę ceramiczną lub indukcyjną, zawsze każcie zapoznać się instalatorowi ze schematem montażu. Nie wierzcie gdy mówi, że on już setki takich płyt montował. Wystarczy jedna pomyłka przy podłączaniu, a płyta ulegnie spaleniu i żaden serwis nie dokona naprawy.